donderdag 14 juni 2012

Boek 4: Män som hatar kvinnor/ mannen die vrouwen haten


Mannen die vrouwen haten.

Recensie:


samenvatting:


Informatie over de schrijver:


Trailer:


Mikael Blomkvist is onderzoeksjournalist en mede-eigenaar van het maandblad 'Millennium'. Hij heeft zich vastgebeten in een zaak tegen de financieel expert, grootindustrieel en belegger Hans-Erik Wennerström. Deze spant een rechtszaak aan tegen Blomkvist wegens laster en de journalist wordt veroordeeld tot een geldboete en een gevangenisstraf van drie maanden. Dat is een grote tegenslag voor het blad en Blomkvist trekt zich daarna terug uit de redactie. Dan wordt hij benaderd door de bejaarde zakenman Henrik Vanger. Deze vraagt hem om onderzoek te doen naar de verdwijning van zijn jonge nicht Harriet die naar zijn inzicht het slachtoffer is geworden van moord. Als dekmantel voor het onderzoek dient het excuus dat Blomkvist bezig is met het schrijven van de biografie van Henrik Vanger. De zakenman biedt hem een salaris en de belofte dat hij na de afgesproken werkperiode van een jaar informatie zal krijgen over Wennerström. Blomkvists naspeuringen leiden vooralsnog tot meer vragen, totdat de mysterieuze Lisbeth Salander op zijn weg komt. Zij is een getraumatiseerde jonge vrouw met een bijzonder uiterlijk. Maar met uitzonderlijke kwaliteiten als onderzoeker en computerhacker. Het aparte tweetal vormt een team dat een oplossing vindt voor de niet begane misdaad. Ze bellanden in  gevaarlijke situaties waarbij zij niet altijd de jagers zijn, maar ook de prooi. Aan het eind van het boek is de titel volledig verklaard en is het Wennerström-concern bankroet door een boek van Mikael en de financiële manipulaties van Liesbeth.



Het thema van het boek is eigenlijk misdaad, en het is ook een beetje detective achtig. Het gaat natuurlijk allemaal om die moord en wie het heeft gedaan, en natuurlijk de lange weg naar het oplossen van dit probleem. Ik zelf hou wel heel veel van misdaad series. Bijvoorbeeld Sherlock Holmes, waarvan ik geen boek heb gelezen maar het is wel mijn favoriete film. Daarom denk ik dat het boek mij interesseerde, want soms vond ik het wel een beetje saai en te langdradig. Maar ik wilde gewoon weten hoe het afliep.

 Lisbeth is een heel apart meisje, ze is stil, afstandelijk, niet echt sociaal en ze heeft ook bijna geen vrienden. Maar ze is tevreden met haar leven hoe het nu is. Ze heeft geen vertrouwen in de overheidsinstanties. Daarnaast ziet ze er totaal niet standaard uit: mager, tatoeage van een wesp in haar nek, een draak op haar rug, een slingervormige tatoeage rond haar biceps, neuspiercing en  ravenzwart haar. Ze werkt voor Milton Security. Ze kan bovendien binnen een paar seconden apparaten hacken. Ik vind haar een heel mysterieus en apart persoon en dat is juist wat haar zo interessant maakt, je word nieuwsgierig naar wat ze in het volgende hoofdstuk bijvoorbeeld gaat doen.  Mikael  is Mede- eigenaar van het tijdschrift millenium.  Het lijkt eigenlijk een doodnormale man. Hij is heel charmant, en een kritische journalist. Hij wil alles geordend hebben en is heel netjes. Ik vind dat ze een beetje elkaars tegenpolen zijn.

zondag 3 juni 2012

Boek 3

Recensies:

http://www.8weekly.nl/artikel/9579/saskia-noort-koorts-zeuren-op-ibiza.html

http://www.volkskrant.nl/wca_item/boeken_detail/453/219884/Koorts.html

 

Samenvatting:

http://www.scholieren.com/boekverslagen/33792

Informatie over de schrijfster:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Saskia_Noort

Grenzen overschreden.

De hoofdpersonen in het verhaal zijn Dorien Keizer en Ellen, alle twee de dames hebben een Nederlandse nationaliteit.

Dorien is 35 jaar oud en werkt als redactrice bij het vrouwentijdschrift HER. Ze wilt graag een gezinnetje krijgen. Ze heeft een vriend die Joost heet, maar ze beëindigd de relatie voordat ze naar Ibiza gaat. Ze gaat dan tijdelijk bij Ellen wonen.

Ellen is ook heeft zoals er in het boek beschreven word:
piekerig blond lang haar, een gezicht zonder een spoortje make-up, grote bruine ogen, een popperige volle mond en een hele rits zilveren ringen in haar ogen. Ellen is styliste bij het tijdschrift HER. Ze is single en ook rond de 35 jaar oud. Ellen is een vreselijk chaotische vrouw en heel spontaan, maar toch zegt ze zelf dat ze meer op Dorien wil lijken, ze wil ook orde hebben in haar leven.

Ellen is een vrouw die geniet van het leven, ze feest er op los en wil alles proberen in het leven,’De pil knalt erin, ze is zo licht en zo zacht als een veertje, zo mooi als sneeuwwitje, vloeibaar en soepel, warm en vochtig.’ Dorien daarentegen is juist het tegenovergestelde ‘Waar zij overal chaos creëert, creëert Dorien rust en orde’ : ze weet waar haar grenzen zijn qua seks met vreemde mannen ’Hij tongt me nu gulzig en zoekt met zijn vinger tussen mijn benen naar het juiste plekje. ’no, you are sweet… maar dit wil ik niet’, fluister ik en duw hem weg.’ en drugs, de enige reden dat zij niet meer weet wat er die avond is gebeurd is omdat iemand drugs in haar sangria had gedaan. Dorien is ook een rustig en gedisciplineerde vrouw. ‘Dorien is haar bezemwagen, de vriendin die stilletjes de kreukels die zij achterlaat gladstrijkt.’ Dorien en Ellen zijn beste vriendinnen, maar ook eigenlijk elkaars tegenpolen. Bovendien willen ze alle twee de eigenschappen van de ander wel hebben. Maar ze kunnen vreselijk erg met elkaar lachen, en doen ook rustig van alles samen met elkaar: Een avondje rustig blowen met een shoarma broodje en een halve fles wodka is echt iets voor hun.’Hanna begon gelijk een preek over het belang van op tijd komen, waardoor ik plaatsvervangend kleurde en toen onze blikken elkaar vonden, de hare brutaal spottend, de mijne voorzichtig monsterend, wisten we beiden dat er tussen ons een innige vriendschap zou ontstaan, zoals je ook een man in de ogen kunt kijken en weten dat je ooit met elkaar de koffer in zult duiken.’

Als Dorien de ochtend nadat ze een avond daarvoor heel hard met Ellen heeft gefeest en alles heeft gedaan wat God verboden heeft wakker word, weet ze gelijk dat er iets mis is. Ellen, haar vriendin is die avond niet thuisgekomen. Dorien voelt natuurlijk dat het niet goed zit, want ze weet hoe slecht Ellen er aan toe was. Ze begint meteen een zoekactie, samen met een vriend die Nick heet, een man van in de 50 die ze die avond in Ibiza heeft ontmoet. De enige man die zij normaal vind op dit hele eiland en tenminste niet 24/7 aan de drugs zit. Ze voelt zicht vreselijk schuldig om van alles. Ze vind bijvoorbeeld het dom van zichzelf dat ze ooit het mobieltje van Ellen heeft aangenomen om in haar tasje te bewaren, want dan hadden ze elkaar nog kunnen vinden toen ze elkaar kwijt raakten. Ze raakt vaak in paniek. ‘ik boen mijn oksels en voel de misselijkmakende paniek weer opkomen, er zit een gat in mijn geheugen, wanneer ik me probeer te herinneren wat er bij het huis is gebeurd voel ik een leegte waar ik bang van word.’ Ze heeft namelijk het gevoel dat ze Ellen nooit meer levend terug gaat zien..

 



Dit is Samantha van Sex and the city, als ik aan Ellen denk doet deze vrouw me erg aan Ellen denken, blond haar bruine ogen enz. Het hun favoriete serie. Ellen houd ook heel erg van de uitspraak die Samantha gebruikt: I love you, but I love me more. Het is hun liefdesmotto.